Дали проклетово општество ќе прекине да ги маргинализира оние на кои им е најпотребна помош?
Дали глупавава власт ќе прекине со уште поглупавите планови за нова кампања, во која само се серат кој што не направил?
Дали народов конечно ќе се свести дека сите сме исти суштества, од месо и коски и дека парите не те прават подобар човек?
Се помалку се чувствувам како да припаѓам тука. Се помалку имам надеж дека јас можам да градам иднина во гнилава земја. Се помалку верувам. Се помалку сонувам.
Каде си сонце? Каде ти се зраците? Кај ти е сјајот?
Во срцево нож заринкан, во мисливе торнадо лудува.
Што правам јас? Која ми е поентата на мојот живот? Каде сум? Знам само каде сакам да одам. Ништо друго.
Да се биде сонувач, да се биде мечтател денес во нашава гетоизирана „wanna-be“држава, значи намерно да се откажеш од здравиот општествено-прифатениот начин на живот. Значи да не влезеш во општествената машина за калапање на хуманоидни суштества и да отскокнуваш од „нормалните“. T.е. според нив, ти си ненормален/на.
Ако!
Општеството упорно се обидува да ми ги згази амбициите и да ми ги спали соништата. Ако!
Имам уште милион други.
No comments:
Post a Comment